Καλώς ήλθατε στο Δημοτικό Σχολείο Μερόπης!

Για να δούμε, τι θα δούμε!!!


Τα παιδιά μας!

Τα παιδιά μας!
Σχολικό Έτος 2022-2023

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Οι περιπέτειες του μεταξοσκώληκα στο χωριό μας ... άλλοτε και τώρα...

  Λίγες ημέρες πριν είχαμε νέες... εγγραφές! Μία ολόκληρη οικογένεια από μεταξοσκώληκες "φοιτά" πλέον επίσημα στο σχολείο, μεγαλώνει στο χώρο μας, τρέφεται από τα φύλλα των δέντρων μας και μας συντροφεύει σε όλα τα μαθήματα. Οι υπόλοιποι συμμαθητές έχουν αναλάβει την καθημερινή τους φροντίδα, είτε αυτή αφορά την παροχή τροφής είτε τον καθαρισμό του χώρου τους.  Η διαδικασία καλλιέργειας ξεκίνησε με αφορμή το πρόγραμμα "Περιβαλλοντικοί, πολιτισμικοί, κοινωνικοί δρόμοι του ... μεταξιού", που διοργανώνει η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας σε συνεργασία με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας. 
       Όμως δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που το σχολείο της Μερόπης φιλοξενεί υφαντές. Περίπου 45 χρόνια πριν οι μαθητές των δημοτικών σχολείων της Οιχαλίας και της Μερόπης είχαν υιοθετήσει μεταξοσκώληκες με πρωτοβουλία των δασκάλων τους. 


ΤΟΤΕ
 (Δ. Σ. Μερόπης)
 (Δ.Σ. Οιχαλίας)

"Στην αρχαία Ελλάδα το μετάξι ήταν γνωστό ως "σήρ" και το μεταξωτό ύφασμα ως "σηρικός".Ήταν γνωστό ότι παράγεται από τον μεταξοσκώληκα σε χώρα που ονόμαζαν "Σηρία" (Κίνα), ενώ τους κινέζους αποκαλούσαν "Σήρες". Σύμφωνα με πληροφορίες Βυζαντινών συγγραφέων, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός έστειλε στην Κίνα δύο μοναχούς, ειδικά για το μετάξι, το οποίο εκείνη την εποχή είχε διαδοθεί σε μεγάλο βαθμό (το χρησιμοποιούσε ακόμα και η εκκλησία) και ήταν συγχρόνως πανάκριβο. Οι δύο μοναχοί παρακολούθησαν όλη τη διαδικασία εκτροφής του μεταξοσκώληκα και παραγωγής του μεταξιού και φεύγοντας έκρυψαν μέσα στα κούφια μπαστούνια τους αρκετό μεταξόσπορο, που μετέφεραν στο Βυζάντιο. Στα πρώτα χρόνια η βυζαντινή αυλή κρατούσε μυστικό τον τρόπο παραγωγής του μεταξιού από τον υπόλοιπο λαό, που πίστευε ότι το μετάξι προερχόταν από κάποια φυτική ουσία. Σιγά σιγά όμως η τεχνική ξέφυγε από τα ανάκτορα και η μεταξουργία αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό σ` όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, που ονομάστηκε από τότε Μοριάς, εξαιτίας της καλλιέργειας της μουριάς". (Βικιπαίδεια)


ΤΩΡΑ



     

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου